Het begon met spandex, een ingenieus ‘expansie’-anagram ontwikkeld door DuPont-chemicus Joseph Shivers.
In 1922 verwierf Johnny Weissmuller bekendheid door het spelen van Tarzan in de film. Hij voltooide de 100 meter vrije slag in 58,6 seconden in minder dan een minuut, wat de sportwereld choqueerde. Het kon niemand iets schelen of het viel op wat voor zwempak hij droeg. Het is eenvoudig katoen. Het staat in schril contrast met het hightech pak gedragen door de Amerikaan Caleb Drexel die op de Olympische Spelen van Tokio in 47,02 seconden de gouden medaille won!
Natuurlijk zijn de trainingsmethoden in de loop van de 100 jaar veranderd, hoewel Weissmuller wel de nadruk legt op levensstijl. Hij werd een hartstochtelijk aanhanger van het vegetarische dieet, het klysma en de lichaamsbeweging van Dr. John Harvey Kellogg. Dressel is geen vegetariër. Hij houdt van gehaktbrood en begint zijn dag met een koolhydraatrijk ontbijt. Het echte verschil zit in de training. Drexel geeft online interactieve persoonlijke training op roeimachines en hometrainers. Maar er is geen twijfel dat zijn zwempak ook een verschil maakt. Natuurlijk niet de waarde van 10 seconden, maar wanneer de hedendaagse topzwemmers slechts een fractie van een seconde van elkaar verwijderd zijn, worden de stof en de stijl van het zwempak erg belangrijk.
Elke discussie over badpaktechnologie moet beginnen met het wonder van spandex. Spandex is een synthetisch materiaal dat zich kan uitrekken als rubber en op magische wijze terugkeert naar zijn oorspronkelijke vorm. Maar in tegenstelling tot rubber kan het in de vorm van vezels worden geproduceerd en tot stoffen worden geweven. Spandex is een slim ‘expansie’-anagram ontwikkeld door DuPont-chemicus Joseph Schiffer onder leiding van William Chachi, die beroemd is vanwege het uitvinden van waterdicht cellofaan door het materiaal te coaten met een laag nitrocellulose. Het innoveren van sportkleding was niet de oorspronkelijke bedoeling van Shivers. In die tijd waren taillebanden van rubber een gebruikelijk onderdeel van dameskleding, maar de vraag naar rubber was schaars. De uitdaging was om een synthetisch materiaal te ontwikkelen dat als alternatief voor taillebanden gebruikt kon worden.
DuPont heeft polymeren zoals nylon en polyester op de markt gebracht en beschikt over uitgebreide expertise in de synthese van macromoleculen. Shivers produceert spandex door “blokcopolymeren” te synthetiseren met afwisselend elastische en stijve segmenten. Er zijn ook vertakkingen die kunnen worden gebruikt om moleculen te ‘crosslinken’ om kracht te geven. Het resultaat van het combineren van spandex met katoen, linnen, nylon of wol is een materiaal dat elastisch en comfortabel is om te dragen. Toen veel bedrijven deze stof begonnen te produceren, vroeg DuPont patent aan voor zijn versie van spandex onder de naam “Lycra”.
In 1973 droegen Oost-Duitse zwemmers voor het eerst spandex-badpakken, waarmee ze records braken. Dit heeft misschien meer te maken met hun gebruik van steroïden, maar het zorgt ervoor dat Speedo's competitieve uitrusting verandert. Het bedrijf, opgericht in 1928, is een op wetenschap gebaseerde fabrikant van zwemkleding, die katoen vervangt door zijde in zijn ‘Racerback’-badpakken om de weerstand te verminderen. Nu, gedreven door het succes van de Oost-Duitsers, schakelde Speedo over op het coaten van spandex met teflon en vormde hij kleine V-vormige ribbels zoals haaienhuid op het oppervlak, waarvan wordt gezegd dat het de turbulentie vermindert.
In 2000 was dit geëvolueerd naar een volledig lichaamspak dat de weerstand verder verminderde, omdat bleek dat water steviger aan de huid hecht dan zwempakmaterialen. In 2008 vervingen strategisch geplaatste polyurethaanpanelen polytetrafluorethyleen. Deze stof, die nu is samengesteld uit lycra, nylon en polyurethaan, bleek kleine luchtzakjes op te vangen die zwemmers doen drijven. Het voordeel hierbij is dat de luchtweerstand kleiner is dan de waterweerstand. Sommige bedrijven proberen pakken van puur polyurethaan te gebruiken, omdat dit materiaal zeer effectief lucht absorbeert. Met elk van deze ‘doorbraken’ neemt de tijd af en stijgen de prijzen. Een hightech pak kan nu meer dan $ 500 kosten.
De term ‘technische stimulerende middelen’ drong ons vocabulaire binnen. In 2009 besloot de International Swimming Administration (FINA) om de balans op te maken en alle badpakken die het hele lichaam bedekken en alle badpakken gemaakt van niet-geweven stoffen te verbieden. Dit heeft de race om pakken te verbeteren niet gestopt, hoewel het aantal lichaamsoppervlakken dat ze kunnen bestrijken nu beperkt is. Voor de Olympische Spelen in Tokio lanceerde Speedo nog een innovatief pak gemaakt van drie lagen verschillende stoffen, waarvan de identiteit bedrijfseigen informatie is.
Spandex is niet beperkt tot badkleding. Skiërs persen, net als fietsers, een soepel spandexpak in om de luchtweerstand te verminderen. Damesondergoed neemt nog steeds een groot deel van de omzet voor zijn rekening, en spandex maakt er zelfs leggings en jeans van, waarbij het lichaam in de juiste positie wordt gedrukt om ongewenste oneffenheden te verbergen. Wat de zweminnovatie betreft, zullen de deelnemers misschien alleen hun naakte lichamen met een bepaald polymeer besproeien om de weerstand tegen zwemkleding te elimineren! De eerste Olympiërs deden immers naakt mee.
Joe Schwarcz is directeur van het Office of Science and Society van McGill University (mcgill.ca/oss). Hij presenteert elke zondag van 15.00 tot 16.00 uur de Dr. Joe Show op CJAD Radio 800 AM
Meld u aan om dagelijks nieuws te ontvangen van de Montreal Gazette, een divisie van Postmedia Network Inc.
Postmedia zet zich in voor het onderhouden van een actief maar besloten discussieforum en moedigt alle lezers aan om hun mening over onze artikelen te delen. Het kan een uur duren voordat reacties op de website verschijnen. Wij vragen u om uw opmerkingen relevant en respectvol te houden. We hebben e-mailmeldingen ingeschakeld: als u een reactie ontvangt, een update van een reactiethread die u volgt, of een gebruikersreactie die u volgt, ontvangt u nu een e-mail. Bezoek onze Communityrichtlijnen voor meer informatie en details over het aanpassen van e-mailinstellingen.
© 2021 Montreal Gazette, een divisie van Postmedia Network Inc. alle rechten voorbehouden. Ongeoorloofde distributie, verspreiding of herdruk is ten strengste verboden.
Deze website maakt gebruik van cookies om uw inhoud (inclusief advertenties) te personaliseren en ons in staat te stellen ons verkeer te analyseren. Lees hier meer over cookies. Als u onze website blijft gebruiken, gaat u akkoord met onze servicevoorwaarden en ons privacybeleid.
Posttijd: 22 okt-2021