پشمک چیست و آیا پارچه ای پایدار است؟ تاثیر زیست محیطی

Sharmon Lebby یک نویسنده و استایلیست مد پایدار است که در مورد تلاقی محیط زیست گرایی، مد و جامعه BIPOC مطالعه و گزارش می کند.
پشم پارچه ای برای روزهای سرد و شب های سرد است. این پارچه مربوط به لباس های فضای باز است. این یک ماده نرم و کرکی است که معمولاً از پلی استر ساخته می شود. دستکش ها، کلاه ها و روسری ها همگی از مواد مصنوعی به نام پشم گوسفند قطبی ساخته شده اند.
مانند هر پارچه معمولی، ما می خواهیم در مورد اینکه آیا پشم گوسفندی پایدار در نظر گرفته می شود و چگونه با پارچه های دیگر مقایسه می شود، بیشتر بدانیم.
پشم در ابتدا به عنوان جایگزینی برای پشم ساخته شد. در سال 1981، شرکت آمریکایی Malden Mills (در حال حاضر Polartec) رهبری را در توسعه مواد پلی استر برس خورده بر عهده گرفت. از طریق همکاری با پاتاگونیا، آنها به تولید پارچه های با کیفیت بهتر که سبک تر از پشم هستند، اما همچنان خواصی شبیه به الیاف حیوانی دارند، ادامه خواهند داد.
ده سال بعد، همکاری دیگری بین Polartec و Patagonia پدیدار شد. این بار تمرکز بر استفاده از بطری های پلاستیکی بازیافتی برای ساخت پشم بود. پارچه اول سبز است، رنگ بطری های بازیافتی. امروزه برندها اقدامات بیشتری را برای سفید کردن یا رنگ کردن الیاف پلی استر بازیافتی قبل از عرضه الیاف پلی استر بازیافتی در بازار انجام می دهند. اکنون طیف وسیعی از رنگ ها برای مواد پشمی ساخته شده از ضایعات پس از مصرف وجود دارد.
اگرچه پشم معمولاً از پلی استر ساخته می شود، اما از نظر فنی می توان آن را تقریباً از هر نوع الیافی ساخت.
مشابه مخمل، ویژگی اصلی پشم گوسفند قطبی، پارچه پشمی است. برای ایجاد کرک یا سطوح برجسته، مالدن میلز از برس های سیمی فولادی استوانه ای برای شکستن حلقه های ایجاد شده در حین بافندگی استفاده می کند. این همچنین الیاف را به سمت بالا می راند. با این حال، این روش می تواند باعث پرز شدن پارچه و در نتیجه گلوله های فیبری کوچک روی سطح پارچه شود.
برای حل مشکل پر کردن، مواد اساساً "تراشیده می شوند" که باعث می شود پارچه نرم تر شود و کیفیت خود را برای مدت طولانی تری حفظ کند. امروزه برای ساخت پشم از همین فناوری اولیه استفاده می شود.
تراشه های پلی اتیلن ترفتالات آغاز فرآیند تولید الیاف است. زباله ها ذوب می شوند و سپس از طریق دیسکی با سوراخ های بسیار ریز به نام اسپینر عبور می کنند.
هنگامی که قطعات مذاب از سوراخ ها خارج می شوند، شروع به سرد شدن کرده و به الیاف تبدیل می شوند. سپس الیاف بر روی قرقره های گرم شده به صورت دسته های بزرگی به نام یدک چرخانده می شوند که سپس برای ایجاد الیاف طولانی تر و قوی تر کشیده می شوند. پس از کشش، از طریق دستگاه چین دار به آن بافت چروک داده می شود و سپس خشک می شود. در این مرحله، الیاف شبیه به الیاف پشم به اینچ بریده می شوند.
سپس این الیاف را می توان به نخ تبدیل کرد. یدک‌های چین‌دار و بریده شده از دستگاه کارتینگ عبور داده می‌شوند تا طناب‌های الیافی را تشکیل دهند. این رشته‌ها سپس به دستگاه ریسندگی وارد می‌شوند، که رشته‌های ظریف‌تری می‌سازد و آنها را به شکل بوبین می‌چرخاند. پس از رنگرزی، با استفاده از دستگاه بافندگی، نخ ها را به صورت پارچه درآورید. از آنجا با عبور پارچه از دستگاه چرت زدن شمع تولید می شود. در نهایت دستگاه برش سطح برجسته را بریده و پشم را تشکیل می دهد.
PET بازیافتی که برای تولید پشم استفاده می شود از بطری های پلاستیکی بازیافتی می آید. زباله های پس از مصرف تمیز و ضدعفونی می شوند. پس از خشک شدن، بطری به قطعات پلاستیکی کوچک خرد شده و دوباره شسته می شود. رنگ روشن تر سفید می شود، بطری سبز سبز باقی می ماند و بعداً به رنگ تیره تر رنگ می شود. سپس همان روند PET اصلی را دنبال کنید: قطعات را ذوب کرده و آنها را به نخ تبدیل کنید.
بزرگترین تفاوت بین پشم گوسفند و پنبه این است که از الیاف مصنوعی ساخته شده است. فلیس برای تقلید از پشم پشم و حفظ خواص آبگریز و عایق حرارتی آن طراحی شده است، در حالی که پنبه طبیعی تر و همه کاره تر است. این نه تنها یک ماده، بلکه یک الیاف است که می تواند به هر نوع منسوجاتی بافته یا بافته شود. از الیاف پنبه حتی می توان برای ساخت پشم استفاده کرد.
اگرچه پنبه برای محیط زیست مضر است، اما عموماً اعتقاد بر این است که از پشم سنتی پایدارتر است. از آنجایی که پلی استری که پشم را می سازد، مصنوعی است، ممکن است چندین دهه تجزیه شود و سرعت تجزیه زیستی پنبه بسیار سریعتر است. میزان دقیق تجزیه بستگی به شرایط پارچه و اینکه آیا 100% پنبه است یا خیر.
پشم ساخته شده از پلی استر معمولاً پارچه ای با ضربه زیاد است. اول، پلی استر از نفت، سوخت های فسیلی و منابع محدود ساخته شده است. همانطور که همه ما می دانیم، پردازش پلی استر انرژی و آب مصرف می کند و همچنین حاوی مواد شیمیایی مضر زیادی است.
فرآیند رنگرزی پارچه های مصنوعی نیز بر محیط زیست تأثیر می گذارد. در این فرآیند نه تنها آب زیادی مصرف می شود، بلکه پساب های حاوی رنگ های مصرف نشده و سورفکتانت های شیمیایی که برای موجودات آبزی مضر هستند را نیز تخلیه می کند.
اگرچه پلی استر مورد استفاده در پشم زیست تخریب پذیر نیست، اما تجزیه می شود. با این حال، این فرآیند قطعات پلاستیکی ریزی به نام میکروپلاستیک را به جا می گذارد. این نه تنها زمانی که پارچه در محل دفن زباله قرار می گیرد، بلکه هنگام شستن لباس های پشمی نیز مشکل ساز است. استفاده مصرف‌کننده، به‌ویژه شستشوی لباس، بیشترین تأثیر را بر محیط زیست در طول چرخه عمر لباس دارد. اعتقاد بر این است که حدود 1174 میلی گرم میکروفیبر هنگام شستن ژاکت مصنوعی آزاد می شود.
تاثیر پشم بازیافتی کم است. انرژی مصرف شده توسط پلی استر بازیافتی 85 درصد کاهش می یابد. در حال حاضر تنها 5 درصد از PET بازیافت می شود. از آنجایی که پلی استر الیاف شماره یک مورد استفاده در منسوجات است، افزایش این درصد تاثیر زیادی در کاهش مصرف انرژی و آب خواهد داشت.
مانند بسیاری چیزها، برندها به دنبال راه هایی برای کاهش اثرات زیست محیطی خود هستند. در واقع، Polartec با یک ابتکار جدید این روند را رهبری می کند تا مجموعه های منسوجات خود را 100٪ قابل بازیافت و زیست تخریب پذیر کند.
پشم همچنین از مواد طبیعی تری مانند پنبه و کنف ساخته می شود. آنها همچنان همان ویژگی های پشم و پشم فنی را دارند، اما آسیب کمتری دارند. با توجه بیشتر به اقتصاد دایره ای، احتمالاً از مواد گیاهی و بازیافتی برای تولید پشم استفاده می شود.