برخی از جزئیات در مورد پیراهن رسمی. (رنگ، ​​پارچه، یقه…)

من یک سال پیش در یک کنفرانس شرکت کردم. این ربطی به استایل ندارد، اما سخنران اصلی در مورد پیراهن های رسمی صحبت کرد. او در مورد پیراهن‌های سفید که نماینده اقتدار قدیمی است صحبت کرد (حرف‌های من حرف او نیست، اما یادم می‌آید که هستند). من همیشه اینطور فکر می کنم، اما او همچنین در مورد پیراهن های رنگی و راه راه و افرادی که آنها را می پوشند صحبت کرد. یادم نمی‌آید که او در مورد اینکه نسل‌های مختلف چگونه چیزها را می‌بینند چه گفت. آیا می توانید بینشی در این مورد ارائه دهید؟
هوش مصنوعی موافق است که پیراهن های رسمی مردانه اطلاعات زیادی را در مورد پوشنده نشان می دهد. نه تنها رنگ پیراهن، بلکه مدل، پارچه، خیاطی، یقه و سبک لباس پوشیدن. این عناصر با هم کار می کنند تا بیانیه ای را برای پوشنده بیان کنند و باید با فرم محیط مطابقت داشته باشند. اجازه دهید آن را برای هر دسته تقسیم کنم:
رنگ- تقریباً در همه موارد، محافظه کارانه ترین انتخاب رنگ سفید است. هرگز نمی تواند "اشتباه" باشد. به همین دلیل، پیراهن‌های سفید اغلب نشان‌دهنده اقتدار قدیمی مدرسه هستند. به دنبال آن پیراهن آبی چند منظوره. اما در اینجا، یک تغییر بزرگ وجود دارد. آبی روشن سنت آرام است، همانطور که بسیاری از آبی های متوسط ​​هستند. آبی تیره غیررسمی‌تر است و معمولاً برای لباس‌های غیررسمی مناسب‌تر است.
پیراهن‌های ساده سفید/عاجی (و پیراهن‌هایی با نوارهای باریک آبی و سفید) هنوز نسبتاً محافظه‌کار هستند. در امتداد آداب، صورتی روشن، زرد ملایم و اسطوخودوس تازه محبوب چیده شده‌اند. با این حال، به ندرت دیده می شود که مردان مسن تر و محافظه کار لباس بنفش بپوشند.
کمدهای شیک‌تر، جوان‌تر و غیررسمی‌تر دوست دارند طیف رنگی خود را با پوشیدن پیراهن‌هایی با رنگ‌های مختلف گسترش دهند. پیراهن‌های تیره‌تر و روشن‌تر ظریف‌تر نیستند. پیراهن‌های خنثی خاکستری، خرمایی و خاکی احساس پوشیدن دارند و بهتر است از پوشاک تجاری و اجتماعی شیک خودداری کنید.
پیراهن های طرح دار نسبت به پیراهن های تک رنگ غیر رسمی تر هستند. در میان تمام مدل های پیراهن لباس، راه راه محبوب ترین است. هر چه راه راه ها باریک تر باشد پیراهن پیچیده تر و سنتی تر است. راه راه‌های پهن‌تر و روشن‌تر، پیراهن را غیررسمی‌تر می‌کند (مثلاً راه راه‌های بنگالی پررنگ). علاوه بر راه راه، الگوهای پیراهن های کوچک و خوش تیپ نیز شامل مدل های پاره ای، نقش های شاه ماهی و طرح های شطرنجی است. الگوهایی مانند خال خالی، چهارخانه بزرگ، گل های چهارخانه و هاوایی فقط برای گرمکن مناسب هستند. آنها بسیار زرق و برق دار و به عنوان پیراهن های کت و شلوار تجاری نامناسب هستند.
پارچه-انتخاب پارچه پیراهن 100% پنبه است. هرچه بیشتر بتوانید بافت پارچه را ببینید، به طور کلی کمتر رسمی است. پارچه‌ها/بافت‌های پیراهن از نفیس‌ترین پارچه‌ها - مانند پارچه‌های پهن صاف و پارچه‌های آکسفورد ظریف - تا پارچه‌های آکسفورد با استاندارد کمتر و بافت‌های انتها به انتها - تا غیررسمی‌ترین پارچه‌های مجلسی و جین متفاوت است. اما جین برای استفاده به عنوان یک پیراهن رسمی، حتی برای یک فرد جوان و باحال، بسیار خشن است.
پیراهن‌های فول فیت سال گذشته برادران خیاطی بروکس، سنتی‌تر هستند، اما اکنون به قدیمی شدنشان نزدیک شده‌اند. نسخه امروزی هنوز کمی پرتر است، اما مانند چتر نجات نیست. مدل های لاغر و فوق باریک، معمولی تر و مدرن تر هستند. با این حال، این لزوما آنها را برای سن همه (یا دوست داشتنی) مناسب نمی کند. در مورد سرآستین فرانسوی: از کاف های بشکه ای (دکمه ای) ظریف تر هستند. اگرچه تمام پیراهن های کاف فرانسوی پیراهن های رسمی هستند، اما همه پیراهن های رسمی دارای کاف فرانسوی نیستند. البته پیراهن های رسمی همیشه آستین بلندی دارند.
یقه - این احتمالاً متمایزترین عنصر برای پوشنده است. میزهای آرایش سنتی/دانشگاهی عمدتاً (فقط؟) با یقه های دکمه ای نرم راحت هستند. اینها مردان دانشگاهی و دیگر انواع لیگ آیوی و همچنین افراد مسن هستند. بسیاری از مردان جوان و کمدهای آوانگارد بیشتر اوقات یقه های صاف و/یا یقه های دوشاخه می پوشند که انتخاب یقه دکمه دار آنها را به لباس های غیر رسمی آخر هفته محدود می کند. هرچه یقه پهن تر باشد، پیچیده تر و زیباتر به نظر می رسد. علاوه بر این، هرچه توزیع گسترده تر باشد، پیراهن برای پوشیدن یقه باز بدون کراوات مناسب تر است. من قویاً معتقدم که یقه دکمه دار همیشه باید با دکمه پوشیده شود. در غیر این صورت، چرا آن را انتخاب کنید؟
نظر پیراهن سفید را در سخنرانی اصلی به خاطر می آورید، زیرا منطقی است و در آزمون زمان مقاومت می کند. مجلات مد نمی توانند همیشه اینگونه باشند. بسیاری از مطالبی که این روزها در آن می بینید ممکن است بهترین توصیه برای پوشیدن یک پیراهن رسمی مناسب در یک محیط کار سنتی ... یا معمولاً در هر جایی خارج از صفحه آنها نباشد.